Маляваныя дываны на тканіне (маляваныя дываны, маляванкi) былі шырока распаўсюджаныя на тэрыторыі Беларусі пачынаючы з канца XIX стагоддзя, але найбольшай папулярнасцю яны карысталіся ў 20 - 50-я гады мінулага стагоддзя. Маляванкі - феномен народнай творчасці беларусаў. У 1920-30-я гады амаль у кожным сельскім доме сцены былі ўпрыгожаны размаляванымі дыванамі.
Заснавальнікамі жанру можна лічыць ананімных аўтараў, якія з'яўляліся носьбітамі старажытнай традыцыі маляванага мастацтва. Для маляваных дываноў выкарыстоўвалася сшытае з двух частак і афарбаванае ў чорны колер тканае льняное палатно. Маляваныя дываны меньшага памеру называліся паўдыванамі (выконваліся на адным палатне) і макаткамі (выконваліся на палове палатна). Роспіс выконваўся алейнымі або клеявымі фарбамі хатняга прыгатавання. Частка элементаў кампазіцыі выконвалася з выкарыстаннем выразаных з кардона трафарэтаў. Падфарбоўванне дробных дэталяў і нанясенне святлаценю рабілі ад рукі. Па кампазіцыйна-дэкаратыўнаму рашэнню маляваныя дываны былі раслінна-арнаментальнымі і сюжэтна-тэматычнымі. Асноўны матыў раслінна-арнаментальных маляванак - гэта букеты кветак ці вазы з садавінай, абрамленыя гірляндамі пераплеценых галінак, кветак, лісця. Папулярнымі былі таксама малюнкі птушак (паўлінаў, галубоў, ластавак) і звяроў (аленяў, львоў, мядзведзяў, катоў). Традыцыйным матывам сюжэтна-тэматычных дываноў былі: маладая пара на вёслах, архітэктурны пейзаж са старажытным замкам, касцёлам або прыгожым маёнткам сярод дрэў. Развіццё дадзенага жанру народнай творчасці было прымусова спынена ў 1960-х гадах, калі ўсіх рамеснікаў абклалі падаткам і яны вымушаныя былі спыніць сваю працу.
З сярэдзіны 1980-х гадоў пачаўся працэс адраджэння маляваных дываноў Віцебскага Паазер'я. Маляванкі сталі пастаяннымі ўдзельнікамі шматлікіх выстаў і святаў народнай творчасці, якія праводзяцца на Віцебшчыне.